پلاسماجت هلیوم در جراحی

پلاسماجت هلیوم یک ابزار جراحی نوین است برای استفاده در عمل های نیازمند برش و انعقاد بافت نرم مورد تایید FDA است. مشابه با اثر لیزر بر بافت، پلاسماجت از یک جریان انرژی برای ایجاد اثر انعقادی، فرسایشی یا برشی بهره می برد. هر دو روش پلاسماجت و لیزر برای استفاده از اثرات تابش انرژی خفیف به منظور صاف کردن پوست تا فرسایش و برش بلانت برای حذف بافت مناسب هستند. هر چند پلاسماجت و لیزر کاربردهای مشابهی دارند، تفاوتهای بسیاری نیز دارند که استفاده و سازگاری آنها را متمایز می کند.

در اینجا پنج تفاوت کلیدی ذکر شده است:

1) کاربرد انرژی

پلاسماجت از جریان گاز هلیوم پرانرژی در طول یک تیغه فلزی جهت تولید جریان پلاسمایی نورانی برای عمل جراحی استفاده می کند. دستگاه لیزر از یک پرتو نوری استفاده می کند.
پلاسماجت ویا جی- پلاسما دو متغیر مستقل دارد که قابل کنترل هستند. متغیر اول مقدار انرژی الکتریکی بکار رفته برای جریانی است که گرما را تامین می کند. دومین متغیر سرعت جریان گاز است که باعث خنک‌سازی و انتشار حرارتی کنترل شده می‌شود. دستگاه لیزر نیز می تواند از لحاظ شدت انرژی اعمال شده متفاوت باشد.
جریان گاز جی- پلاسما می تواند به حذف ضایعات و همینطور انتقال مایعات به منظور در معرض قرارگیری بافت زیر ضایعات به درمان کمک کند. لیزر فاقد این ویژگی می باشد.
برای اینکه لیزرها اثر مناسبی داشته باشند باید فاصله لیزر از بافت بدقت کنترل شود، در حالی که فاصله جی- پلاسما یک فاکتور تعیین کننده نیست زیرا به یک جریان 15 میلی متری محدود می شود.
جی- پلاسما به دلیل محدود بودن جریان بشدت موضعی می باشد و به نواحی دیگر آسیب نمی زند، در حالی که لیزرها می توانند در عمل با سوزاندن بافت های زیرین سبب آسیب شوند.

2) رنگ های نور

لیزرها به طول موج های خاص یا رنگ هایی از نور وابسته هستند که با بافت هدف برهمکنش می‌دهند. لیزر می تواند بواسطه رنگ متفاوت بافت ها و نوع بافت تحت تاثیر قرار گیرد و در برخی افراد نسبت به سایرین اثرگذاری کمتری داشته باشد.
پلاسماجت وابسته به طول موجهای نور نیست و در نتیجه تاثیر یکسانی در طیف وسیعی از انواع بافتها دارد.

3) ایمنی

در طی عمل با لیزر باید از عینک محافظ استفاده کرد زیرا نگاه مستقیم به لیزر می تواند مضر باشد. زمانی که جی- پلاسما بطور مستقیم نگریسته می شود موجب آسیب چشمی نمی گردد و بنابراین سطح ایمنی بالاتری برای جراح و کادر درمانی فراهم می کند.
همچنین باید از پرده های محافظ در اطراف محدوده جراحی استفاده شود زیرا نور منحرف شده و انعکاس های حاصل از ابزارهای فلزی ممکن است تولید شود، که اگر بطور مستقیم مشاهده شوند می توانند خطرناک باشند. جی- پلاسما چنین خطراتی را ایجاد نمی کند.
مشاهده پلاسمای حاصل از پلاسماجت در طی استفاده خطرناک نیست.

4) هزینه

دستگاه های لیزر در مقایسه با پلاسماجت گران تر هستند، همچنین هزینه نگه داری بالایی دارند و برای تضمین ایمنی نیازمند کالیبراسیون منظم هستند. و همچنین نیاز به مواد مصرفی ندارد
کار با دستگاه لیزر معمولا به کارکنان واجد شرایط در اتاق عمل در تمام طول استفاده نیاز دارد.

5) ابزار چند-کاره

واحد جی- پلاسما همراه با یک هندپیس استاندارد برای جراحی باز عرضه میشود ، همچنین یک مدل همراه با یک میله طویل برای عمل های لاپاروسکوپی ارائه گردید.
دستگاه جی- پلاسما یک تیغه فلزی شبیه چاقو جراحی با قابلیت تنظیم و جمع شدن دارد که می‌تواند همراه یا بودن جریان گاز هلیوم استفاده شود و این امکان را به جراح می دهد که بصورت دستی بافت را برش دهد. دستگاه لیزر چنین امکانی را فراهم نمی کند.
دستگاه جی- پلاسما یک هندپیس تک دکمه ای برای فعالسازی و یک ژنراتور برای افزایش یا کاهش جریان گاز دارد که عمل خنک سازی را افزایش یا کاهش می دهد، میزان گسترش حرارتی را کم یا زیاد می کند و خون و ضایعات را از مسیر بافت زیرین به بیرون منتقل می کند.
یک دکمه دیگر بر روی ژنراتور به اپراتور اجازه می دهد جریان الکتریکی را افزایش یا کاهش دهد که منجر به افزایش یا کاهش در دمای عملیات و اثر جریان جی- پلاسما می شود.
دستگیره روی هندپیس برای تنظیم یا جمع کردن تیغه فلزی جهت برش دستی یا برش عمیق استفاده می شود.

دستگاه جی- پلاسما امکان نفوذ عمقی دقیق را فراهم می کند که برای تمام عمل های جراحی حیاتی می باشد. این ابزار به جراحان اجازه می دهد از یک دستگاه استاندارد استفاده کنند و امکان صرفه جویی در هزینه های مربوط به مدیریت موجودی را فراهم می کند، همچنین نیاز به آموزش کارکنان برای مهارت در تکنولوژی های متعدد را کاهش می دهد.

دستگاه جی- پلاسما برای پاسخگویی به نیازهای متنوع جراح در طی عمل های جراحی مختلف طراحی شده است.

تحولات تکنولوژی پلاسمای هلیوم

J-Plasma یک ابزار انرژی پیشرفته می باشد که ویژگی های منحصر به فرد پلاسمای هلیوم سرد را با انرژی RF ترکیب کرده است. پلاسمای هلیوم برای کنترل بیشتر بر اثر بافتی انرژی RF را متمرکز می کند، و سطح دقت را بالا برده و تقریبا احتمال ترومای بافتی ناخواسته را منتفی می کند.

مزایای مهم جی- پلاسما

ریسک پایین آسیب به بافت های پیرامونی به دلیل:

به حداقل رساندن انتشار حرارتی جانبی و عمقی
طول جریان پلاسما قابل کنترل بوده و دقت آن در حد میکرون است
دود، بو و اثر زخم کمتر
عدم هدایت جریان از میان بدن بیمار
موثر بودن در بسیاری از انواع بافتی
تیغه منحصر به فرد و قابل تنظیم

تیغه قابل تنظیم جی- پلاسما امکان انعطاف پذیری بیشتر و کنترل انرژی را فراهم می کند، همچنین میدان دید در محل استفاده را افزایش می دهد.

دستگیره پیستولی و هندپیس مدادی همراه با یک دکمه برای برش، جداسازی، ابلیشن و انعقاد.

جی- پلاسما: ماده ای از انرژی

درست همانند یک مایع می تواند به حالت گاز درآید، پلاسما از طریق افزودن انرژی به گاز ایجاد می شود. جی-پلاسما از گاز هلیوم استفاده می کند، از میان یک الکترود پرانرژی عبور می کند- که می تواند برای اثر برشی تنظیم شود- تا جریان متمرکزی از پلاسمای سرد با سیالیت پایین ایجاد کند. با توجه به سطح بالای دقت و حداقل انتشار حرارتی، پلاسماجت می تواند درمان جراحی و غیرجراحی را در طیف وسیعی از تخصص ها و رویه ها بهبود دهد.

چرا هلیوم؟

هلیوم سبک ترین عنصر از گروه پایدار گازهای نجیب می باشد که می تواند با انرژی بسیار کم یونیزه شود. نتیجه آن یک روش درمانی منفرد می باشد که می تواند با انعطاف پذیری فوق العاده ای اثر برشی، انعقادی و فرسایشی ایجاد کند. از کاهش حجم بافت بیمار در و پیرامون ساختارهای حیاتی گرفته تا برش و لیز بافت های متراکم، پلاسمای هلیوم در توانایی برای سازگاری با نیازهای پویای اتاق عمل بی همتا است. و پلاسماجت هلیوم تنها وسیله ای است که می تواند این کار را انجام دهد.

هندپیس ها در اندازه ها و پیکربندی های مختلفی موجود هستند. هندپیس های ترکه ای برای جراحی موضعی یا باز:

هندپیس ها

دستگیره پیستولی ارگونومیک که با سایزهای مختلف دست متناسب می باشد.
شافت مستقیم که در اندازه های 15، 33 و 45 سانتیمتری موجود می باشد.

هندپیس 360

امکان کنترل مستقیم و آسان را فراهم می کند
نوک دارای زاویه 30 درجه می تواند با سرانگشت 360 درجه چرخانده شود
در اندازه های 33 و 45 سانتیمتری موجود است

هندپیس های باز

هندپیس ترکه ای برای عمل های موضعی یا جراحی باز
در اندازه های 1.8 و 27 سانتیمتری موجود است

مروری بر کاربردهای جراحی

نشان داده شده است که پلاسماجت هلیوم ابزاری ایمن و موثر برای بسیاری از روشهای جراحی می باشد که در آنها تحویل دقیق انرژی همراه با حداقل انتشار حرارتی به بافت های مجاور برای برش، انعقاد و تخلیه بافتی کنترل شده حائز اهمیت می باشد.

“تکنولوژی های موجود محدودیت های قابل ملاحظه ای دارند. برای من، پلاسماجت هلیوم جایگزین دستگاه هایی شده است که برای مدت طولانی استاندارد طلایی بوده اند”.

جوزف بی. دلوزیر سوم، MD، FACS

جراحی پلاستیک دلوزیر l شهر نشویل، ایالت تنسی

… با موفقیت در روشهای زیر استفاده شده است:

نمره کپسولار

دقت و حداقل اثر حرارتی جی- پلاسما امکان کنترل نمره کپسول پستان را فراهم می کند
مزایا بالقوه عبارتند از:
کاهش ریسک تروما برای بافت پستان و عضله پکتورالیس
کاهش هماتوم و تشکیل سروما[1]
کاهش خروج مایعات و نیاز به استفاده از سیستم زهکشی

دبریدمان[2] زخم

پلاسمای هلیوم سرد تخیه بافتی کنترل شده را امکان پذیر می کند و ممکن است امکان دبریدمان عمیق تر و کامل تر را فراهم کند.
مزایای بالقوه عبارتند از:
کاهش اندازه زخم و تسریع التیام
کاهش توسعه بیوفیلم
کاهش خونریزی در حین عمل و پس از آن

اصلاح اثر زخم

پلاسماجت هلیوم امکان حذف دقیق و ملایم زخم ها و کلوئیدها، و ادغام ضایعه با بافت های سالم پیرامونی را فراهم می کند.
مزایای بالقوه عبارتند از:
کاهش اندازه اثر زخم
بازیابی رنگ و نرمی طبیعی بافت های مجاور
تا به امروز تجارب نشان دهنده کاهش ریسک هیپرپیگمانتاسیون بوده اند

رینوفیما[3]

پلاسماجت هلیوم امکان تخلیه دقیق و کنترل شده در عمق و/ یا جداسازی بافت بیمار را فراهم می کند
مزایای بالقوه عبارتند از:
کاهش صدمه به بافت های سالم مجاور
کاهش خونریزی در حین عمل
کاهش خطوط بجا مانده بر روی پوست
تسریع التیام

جی- پلاسما در برابر لیزر CO₂ برای درمان اندومتریوز

اندومتریوز یکی از شایع ترین مشکلات ژنیکولوژیک است که 6 تا 10 درصد زنان در سن تولیدمثل را تحت تاثیر قرار می دهد. بیش از نصف زنان و دختران نوجوان دارای درد لگن مبتلا به اندومتریوز هستند و تا نیمی از زنانی که نابارور هستند دارای این بیماری هستند. این بیماری می تواند در نتیجه ضایعات، اسکار بافتی و التهاب باعث درد شدید شود.

معضلات مربوط به جراحی در زمان استفاده از لیزر CO₂

غالبا جراحی برای اندومتریوز شدید تا متوسط توصیه می شود، ولی جراحان باید قابلیت و دقت بالایی داشته باشند زیرا مشغول جراحی در یک ناحیه کوچک و ظریف هستند.معمولا لیزر CO₂ برای این عمل استفاده می شود، ولی جداسازی بافت بیمار بدون آسیب به بافت سالمی که آن را احاطه کرده است با این ابزار دشوار است. دمای بالای آن باعث می شود بافتهای مجاور و همینطور بافت های زیرین نسبت به آسیب حرارتی آسیب پذیر باشند. در نتیجه، گاهی جراحی می تواند نتایجی به همراه داشته باشد که زیر حد بهینه است.

ابزاری جدید برای درمان اندومتریوز

پلاسماجت هلیوم یک ابزار جراحی جدید انقلابی و بسیار کارآمد در جراحی های اندومتریوز است. این ابزار از هلیوم (یک گاز بی اثر) استفاده می کند که از میان یک تیغه پرانرژی عبور می کند. هلیوم در قالب جریانی از پلاسما یونیزه می شود که می تواند در صورت نیاز برای برش، انعقاد یا تبخیر بافتی استفاده شود.

مزیت های ارائه شده توسط پلاسماجت هلیوم

پلاسماجت هلیوم مزیت های بسیاری نسبت به لیزر CO₂ ارائه می دهد که عبارتند از:

محافظت از بافت های مجاور و زیرین: دمای پایین تر آن شانس آسیب دیدگی بافت های مجاور و زیرین را کاهش می دهد، و اجازه می دهد جراحان با شدت بیشتری ضایعات را خارج یا جدا کرده و چسبندگی ها را آزاد کنند.

برش دقیق: تیغه قابل تنظیم که توسط پلاسمای هلیومی تقویت می شود امکان برش بسیار دقیق را فراهم می کند.

عدم نیاز به ابزارهای متعدد: برش و انعقاد می تواند بوسیله فشار یک دکمه انجام شود.

جراحی ساده: جراح با فشار یک دکمه می تواند فورا عملکرد را تغییر دهد. این تغییر پیوسته و بدون زمان انتظار است.

نتایج با ثبات: این ابزار از نتایج متغیری که می تواند با لیزر CO₂ بدست آید جلوگیری می کند. اثربخشی جی- پلاسما بر حسب فاصله یا جهت یابی تغییر نمی کند.

نتایج کارآمدتر: جراحی احتمالا با کاهش نیاز برای روشهای تکراری کارآمدتر خواهد بود. بیماران نیز احتمالا درد و عوارض کمتری را تجربه می کنند و زمان بهبودی سریعتری خواهند داشت.

صرفه جویی در زمان: استفاده و نگه داری از پلاسماجت هلیوم کم هزینه تر است و نیازی به گواهینامه برای نگه داری آن وجود ندارد.

تجهیزات اضافی کمتری مورد نیاز است: کار با لیزر CO₂ نیازمند استفاده از عینک محافظ می باشد ولی در مورد پلاسماجت هلیوم استفاده از عینک محافظ ضرورتی ندارد.

تحقیقات جدید در زمینه جذاب پزشکی پلاسما، پتانسیل پلاسماجت هلیوم به عنوان روشی برای کشتن و مهار تکثیر سلولهای سرطانی پروستات را اثبات کرده است. مطالعات جدید منتشر شده در ژورنال فرآیندها و پلیمرهای پلاسما از پلاسماجت هلیوم همراه با پلاسما اتمسفری سرد (موسوم به CAP) استفاده کرده اند. این تکنولوژی پیشرفته هنوز در فاز اولیه تحقیقاتی برای استفاده در کشتن سلولهای سرطانی قرار دارد. با این حال، شواهد اولیه بوضوح نشان می دهند که دستگاه پلاسمای هلیوم جی- پلاسما پتانسیل بالایی این کاربرد دارد. CAP با اضافه شدن انرژی به گاز ایجاد می شود. هر چند پیچیده بنظر می‌رسد (و همینطور هم است)، این دستگاه ها یک نسل قدیمی به نام دستگاه الکتروسرجری دارند که ممکن است آن را بخوبی بشناسید.

دستگاه بحث شده در این مطالعه پلاسماجت هلیوم از گاز هلیوم برای ایجاد پلاسما استفاده می کند و نسل جدیدی از ابزارهای جراحی چندمنظوره می باشد که هم اکنون برای بررسی کارآیی در کشتن سلولهای سرطان پروستات تحت مطالعه می باشد. مشابه دستگاه تک قطبی نسل قبلی، پلاسماجت هلیوم برش، انعقاد و تخلیه بافتی را انجام می دهد. این پلاسما امکان افزایش دقت و انتشار حرارتی کمتر به بافت های سالم مجاور را فراهم می کند. صرف نظر از عملکردهای اضافه شده، این دستگاه بصورت چند هندپیس مختلف و محصولات سفارشی موجود می باشد.

بزرگترین تفاوت با دستگاه تک قطبی اصلی این است که تکنولوژی CAP بطور قابل ملاحظه ای ارتقاء یافته است. این امر امکان دقت بالا بدون صدمه به بافت های سالم مجاور را فراهم می کند. این دقت می تواند در سطح میکرون کنترل شود و این امر برای درمان بافتهای سرطانی نویدبخش است.

گروهی از دانشمندان ODU به رهبری دکتر مونیر لاروسی، پلاسماجت هلیوم را در شرایط in-vivo[4] بر روی رده سلولی DU145 سرطان پروستات مطالعه کردند یعنی، آزمایشات در آزمایشگاه با استفاده از سلولهای سرطانی غوطه ور در محیط کشت مایع انجام شدند. بیماران زنده در این مطالعه ویژه شرکت نداشتند. در طول آزمایشات متغیرهای مفروض، توان الکتریکی و زمان مواجهه ارزیابی شدند. آنها نتیجه گیری کردند که پلاسماجت هلیوم حتی با زمان مواجهه 30 ثانیه در کاهش تعداد سلولهای DU145 زیست‌پذیر موثر بوده است.

هر چند مطالعات بیشتری برای تکرارپذیری و استفاده در آزمایشات انسانی مورد نیاز می باشد، پلاسماجت هلیوم پتانسیل بالایی برای ریشه کن سازی و مهار رشد سلولهای سرطانی پروستات نشان داده است که واقعا نتایج مهیجی هستند.

[1] سروما به‌ معنى تجمع مايع غيرخونى و غير چرکى در زخم مى‌باشد که معمولاً پس از جراحى‌هائى که در آنها فلاپ‌هاى پوستى بلند مى‌شوند يا تعدادى از مجارى لنفاوى قطع مى‌شوند ايجاد مى‌گردد.

[2] دِبریدمان به برش، برداشت و یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی شده و یا صدمه دیده از بدن بیمار به منظور تسریع روند جایگزینی و یا ترمیم طبیعی در بافت سالم اطراف آن و بهبود در آن قسمت گفته می شود.

[3] عارضه نهايي بيماري رزاسه در ناحيه بيني است که به صورت ضخامت بافت نرم پوست بيني مي باشد.

[4] به آزمایش‌هایی که در آنها جاندار زنده بکار برده می‌شود گفته می‌شود.

وبلاگ